Obłoki na wulkanem Pele, na Io. Źródło: NASA/CXC/SAO 6 kwietnia 2006 Aby zobaczyć, co się dzieje na najbliższym księżycu Jowisza, Io, potrzebna jest zmiana w języku i teorii. Mechaniczna, sterylna elektrycznie terminologia tylko ukrywa zrozumienie. Jako, że fizycy plazmowi patrzą na wszechświat, a astronomowie na plazmę, odpowiednie języki, kultywowane przez dekady, mogą tylko kontynuować dziurę… Czytaj dalej Retrospektywnie na Io
Tag: obwód elektryczny
Tornado w kosmosie (2)
Góra: Herbig Haro 111, gwiazda z dżetem, którego włókna ciągną się na 12 lat świetlnych. Na dole: Hannes Alfvén, ojciec współczesnej fizyki plazmowej, odbiera Nagrodę Nobla od króla Szwecji w 1970. Źródła: Bo Reipurth CASA/U. Colorado) et al., HST, NASA. 29 sierpnia 2006 Pamięci przestróg Alfvéna. W dwudziestym wieku, astronomowie wykazali tylko ograniczone zrozumienie dla… Czytaj dalej Tornado w kosmosie (2)
Dysk szczątków wokół Rei
Impresja artystyczna dysku szczątków wokół Rei. Źródło: ESA/NASA. 7 stycznia 2015 Stopniowy spadek w liczbie elektronów po każdej stronie Rei, wykrywanych przez dwa instrumenty Cassini, są dowodem na chmurę pyłu. Naukowcy z Jet Propultion Laboratory w Pasadena w Kaliforni odkryli pierścień okruchów, otaczający zamarznięty księżyc Saturna, Reę. Kosmiczny próbnik Cassini, orbitujący obecnie wokół Saturna, odkrył… Czytaj dalej Dysk szczątków wokół Rei
Galaktyki
Zwykła definicja, czym jest galaktyka: wyspa we Wszechświecie lub rozległe zbiorowisko gwiazd nie jest może błędna, ale jest myląca. Ze względu na niezmierne odległości pomiędzy gwiazdami, nawet w najgęstszych regionach, poprawna definicja powinna brzmieć rozległa formacja chmury plazmy, zawierająca prądy elektryczne, i okazjonalnie punktów materii, zwanych mgławicami, gwiazdami i planetami. Kształt charakteryzujący większość galaktyk opisany… Czytaj dalej Galaktyki
Czarne rozbłyski
Artystyczna wizja rozbłyskującej czarnej dziury, GX 339-4. Źródło: NASA 27 stycznia 2014 Teoria czarnych dziur przeczy sama sobie. Większość astrofizyków próbuje wyjaśnić wąskie dżety, wytryskające z różnych źródeł, przy pomocy słów takich jak „dysza” lub „wysokie ciśnienie”, co przeczy znanemu zachowaniu gazów w próżni. Na przykład, nawiązując do niedawnej informacji prasowej, odkryto flary wytryskujące z… Czytaj dalej Czarne rozbłyski
Supernowa 1987A odkodowana
Supernowa 1987A jest najbliższym nam zjawiskiem supernowej badanym przez teleskop. Po raz pierwszy zaobserwowano ją w lutym 1987, w pobliżu obłoku Magellana, galaktyki karłowatej w pobliżu Drogi Mlecznej, w odległości zaledwie 169 000 lat św. od Ziemi. Dokładne obserwacje od 1987 roku dostarczyły dowodów, że supernowe to katastrofalne wyładowania elektryczne, skupione na gwieździe. Enigmatyczna i… Czytaj dalej Supernowa 1987A odkodowana
Gwiazdy w skupieniu plazmowym
Fragment mgławicy Carina, z widocznymi resztkami supernowej N 63a. Źródło: HST/ACS/WFC 20 stycznia 2014 Supernowa jest tym, czym określił ją Hannes Alfvén – wybuchem warstwy podwójnej. Wielki Obłok Magellana jest względnie małą, nieregularną galaktyką, położoną w przybliżeniu 168 000 lat św. od Ziemi. Odległość jest przybliżona, ponieważ otrzymano różne paralaksy podczas różnych pomiarów. Wewnątrz LMC… Czytaj dalej Gwiazdy w skupieniu plazmowym
Eta Carinae
Źródło: NASA, HST, WFPC2, J. Hester (ASU) 16 lipca 2004 Gwiazda Eta Carinae nagle stała się drugą pod względem jasności w latach 1837-1856. Potem zanikła i stała się niewidoczna. W 1940 jej jasność zaczęła rosnąć i stała się znów widoczna gołym okiem. Astronomowie spodziewali się zobaczyć resztki po eksplozji gwiazdy – mały, jasny rdzeń w… Czytaj dalej Eta Carinae
Kolejna aktywnie wydmuchująca galaktyka
Źródło: Gerald Cecil UNC/Chapel Hill et al., NASA 26 października 2004 Wspólną charakterystyką spiralujących prądów Birkelanda w wyładowaniu plazmowym, jest ich wydmuchiwanie na szczycie. Wpierw pojawia się trąba lub rożek na filarze najintensywniejszej części wyładowania. Często również materia gromadzi się wokół osi wyładowania, tworząc z trąby trójząb. Może też dojść do tego, że trzy, cztery… Czytaj dalej Kolejna aktywnie wydmuchująca galaktyka
Widząc więcej elektryczności w kosmosie
(Z lewej) Warstwa podwójna eksplodująca ze Słońca, przyspieszając w kosmos tony plazmy w postaci „koronalnego wyrzutu masy”. (Z prawej) Hałaśliwe radiowo warstwy podwójne (pomarańczowy) z obu stron galaktyki aktywnej pomiędzy nimi – Fornax A. Cienkie włókno, łączące galaktykę z warstwą podwójną i transmitujące energię elektryczną, która steruje jej radiacją, nie widać na tym zdjęciu. 1… Czytaj dalej Widząc więcej elektryczności w kosmosie