Zdjęcia galaktyk i ich rdzeni, uzyskane dzięki obróbce cyfrowej, pokazują, że czarne dziury nie są mitem. Okazuje się jednak, że nie funkcjonują one ściśle według modeli opracowanych przez teoretyków, a zatem konieczna jest praca obserwacyjna i refleksyjna. Pomysły i hipotezy, które tu proponujemy, to tylko robocze tropy. Należy zatem rozważać je z rozwagą i otwartym… Czytaj dalej Czarna dziura Kerra ponownie zbadana
Tag: czarna dziura
Dwie wirtualne czarne dziury w Andromedzie (M 31)?
Oto Galaktyka Andromedy, zwana również M 31 w katalogu Messiera.Zdjęcie zostało wykonane przez T. Rectora i B. Wolpa (NOAO/AURA/NSF). Andromeda jest naszą sąsiadką, jest zaledwie 2,54 mln lś stąd. Na tym zdjęciu środek jest prześwietlony. Nie widzimy więc nic w jądrze. Jednak 12 stycznia 2012 r. opublikowano zdjęcie jądra M 31 wykonane przez HST. Dwie… Czytaj dalej Dwie wirtualne czarne dziury w Andromedzie (M 31)?
Saggitarius A a soczewka grawitacyjna
Czym stała się soczewka grawitacyjna? W Drodze Mlecznej. Wprowadzenie Soczewki grawitacyjne są wywoływane przez masywne obiekty. Mogą one występować pod różnymi postaciami, zwłaszcza w formie „kaustycznej”. W niektórych swoich efektach optyka grawitacyjna jest bardzo zbliżona do optyki konwencjonalnej. To właśnie dzięki temu zjawisku można wykrywać egzoplanety. Wykrywanie egzoplanet Podczas tranzytu planety przez żar generowany przez… Czytaj dalej Saggitarius A a soczewka grawitacyjna
Dziwaczna zbieżność pomiędzy Słońcem i OJ 287
Położony w gwiazdozbiorze Raka, który znajduje się na planie ekliptyki, OJ 287 jest, jak zobaczymy, bardzo nietypowy ze względu na niektóre swoje cechy. Na naszych szerokościach geograficznych kwazar ten jest widoczny od stycznia do początku wiosny. OJ 287 zawiera w swoim centrum czarną dziurę o masie rzędu 18 miliardów mas Słońca, co czyni ją najbardziej… Czytaj dalej Dziwaczna zbieżność pomiędzy Słońcem i OJ 287
Pływając w kosmicznym morzu
Galaktyka meduza, JW100. Uznanie praw: ESO/GASP collaboration. 19 lipca 2018 Prądy Birkelanda są lepszym modelem od grawitacji. Pomiędzy astronomami panuje powszechne przekonanie, że zdecydowana większość galaktyk kryje w swoich centrach supermasywne czarne dziury (SMBH). SMBH zawiera do miliarda więcej masy niż domniemana gwiazdowa czarna dziura i jest uważana za siłę napędową rotacji galaktyki oraz skupionych… Czytaj dalej Pływając w kosmicznym morzu
Radiowe plazmoidy
Obrazy radiowe dżetów i chmur w Cygnusie A. Własność: NRAO/AUI 26 kwietnia 2018 Zasilanie elektryczne włącza się i wyłącza. Począwszy od promieni gamma, przez promienie rentgena po obłoki radiowe, konwencjonalne teorie opierają się na grawitacji i przypsieszeniu, generującemu promieniowanie. Gęstniejące, pyłowe chmury wodoru mają przenosić dosyć pędu, aby podnieść temperaturę do milionów stopni. Owe wysokie… Czytaj dalej Radiowe plazmoidy
Plazmoid jest potęgą
Promieniowanie rentgena o wysokiej energii, emitowane z plazmoidu w centrum Drogi Mlecznej. Prawa autorskie: NASA/JPL-Caltech 11 stycznia 2017 Co powoduje energetyczne emisje z centrów galaktyk? Według niedawnego oświadczeni prasowego, w centrum Drogi Mlecznej znajduje się tak zwana supermasywna czarna dziura (SMBH), rozrywająca gwiazdy i wyrzucająca ich resztki z prędkością 10 000 km/s. Resztki gwiazd następnie… Czytaj dalej Plazmoid jest potęgą
Magnetyczne zaciskanie
Na lewo: rozbłysk gamma (GRB) 110328A. Z prawej: Penumbra i włókna skupiacza plazmy. Prawa: (Z lewej) NASA/Swift/Stefan Immler. (z prawej) Focus Fusion Society. 6 października 2011 Zbiegające się, radialne włókna wskazują na międzygwiezdne prądy Birkelanda obkurczające się w kształt klepsydry. Według niedawnego doniesienia prasowego, Burst Alert Telescope satelity SWIFT odnalazł najdłużej otrzymujące się, zaobserwowane, źródło… Czytaj dalej Magnetyczne zaciskanie
Fale grawitacyjne
12 lutego 2016 Czas i przestrzeń nie są osnową. LIGO Livingston LA installation. Prawa autorskie: California Technical Institute/LIGO Scientific Collaboration Zgodnie z niedawnym ogłoszeniem prasowym …naukowcy zaobserwowali fale w osnowie czasoprzestrzeni, zwane falami grawitacyjnymi… Mówi się, że obserwacja ta potwierdziła ogólna teorię względności (OTW), według której ogromne ilości masy energii lub materii zaburzają czasoprzestrzeń, tworząc… Czytaj dalej Fale grawitacyjne
Maska dla zgiętej galaktyki
ESO 510-13 30 kwietnia 1999 ESO opublikowało w Internecie powyższe zdjęcie, opatrzone komentarzem: Zdjęcie pokazuje pole gwiazd na południowej półkuli w konstelacji Hydry (Węża wodnego), w tym osobliwą galaktykę spiralną ESO 510-13. Przypomina ona słynną galaktykę Kapelusz, jednak jej równikowy pierścień pyłu jest wyraźnie wykrzywiony. Jej prędkość wynosi 3300 km/s, odległość około 70 mln lat… Czytaj dalej Maska dla zgiętej galaktyki