8. Geometryczna struktura cząstek
8.1 O wyprowadzeniu stanów cząstki
Przejdźmy teraz do nowej koncepcji materii. Podczas gdy fizycy cząstek elementarnych wiedzą dokładnie, z jakich modułów składają się cząstki zgodnie z modelem standardowym i mogą je uporządkować zgodnie z teorią grup – podobnie jak zrobił to Mendelejew ze swoim układem okresowym pierwiastków w odniesieniu do atomów, nie wiedząc, czym tak naprawdę są atomy – fizycy cząstek elementarnych nie wiedzą nic o strukturze geometrycznej elektronów lub kwarków i o tym, jak różnią się one od geometrii próżni.
Koncepcja tych elementarnych struktur musi być dostarczona przez teoretyków struktury, jak Gell-Mann1Gell-Mann, M. (ur. w 1929): Nagroda Nobla z fizyki w 1969 roku za sklasyfikowanie cząstek elementarnych. – odkrywca kwarków – już zadeklarował przed fizykami na konferencji w Monachium.
Według Heima masa jest tworzona przez dynamiczny proces interakcji z rozszerzającym się wszechświatem. W teorii strun masa jest uzyskiwana przez mechanizm, który jest tworzony przez cząstki Higgsa równomiernie rozmieszczone w całej przestrzeni. Takie wysokoenergetyczne cząstki zostały faktycznie zmierzone w 2012 roku. Jednak zgodnie z teorią cząstek Heima są to bardzo efemeryczne stany wzbudzenia cząstek elementarnych (rezonanse), takie jak bozony W i Z, ale nie nowe cząstki.
Prześledźmy dalej wyjaśnienia Heima w jego prezentacji MBB:
„Możesz spojrzeć na te wyniki i zauważysz bardzo osobliwy fakt: wyniki są następujące: w rozwiązaniu zawsze mamy maksimum metryczne, tj. maksymalne odchylenie metryczne, które zawsze odpowiada minimum, które jest pseudo-euklidesowe. Cóż, takie rozwiązanie samo w sobie jest niczym. W rzeczywistości nic by to nie znaczyło, chociaż faktycznie jest to pierwotna jedność, która jednak nie ma absolutnie nic wspólnego z ‘Ure’ (pierwotnościami) von Weizsäcker’a.2Weizsäcker, C.-F. von, 1985: Aufbau der Physik (Struktura Fizyki), Monachium: Carl Hanser.
Tylko wtedy, gdy co najmniej 2 z takich procesów okresowych są odniesione do współrzędnej czasowej x4 z R6, maksimum i minimum stale się wymieniają. Jeśli co najmniej dwa z takich rozwiązań o różnych geometriach są w interakcji, skutkowałoby to koniugacją, a tylko coś takiego definiuje właściwości materiału. Tak więc te struktury c i d, ale także a i b, pojawiają się jako układy interakcji wewnętrznych stanów strukturalnych, które wymieniają się i stale sprzęgają.
Tutaj można – mówiąc metaforycznie – ponieważ są to teraz strumienie czasowe, które odnoszą się do okresowej wymiany achsów czasowych – obserwować taki geometryczny stan zagęszczenia, który przebiega przez całą sieć struktur, aż stan początkowy zostanie ponownie odtworzony. Tutaj opracowaliśmy prawdziwą algebrę strumieni w 6 wymiarach – co, nawiasem mówiąc, było bardzo trudne, aby szczegółowo śledzić te procesy. Teraz dochodzimy do osobliwego wyniku, że cząstki elementarne są w rzeczywistości rozumiane jako wysoce złożone cykliczne układy takich cyklicznych przebiegów podstawowych strumieni w 6 wymiarach”. (Rys. 2 i następne)
Przypisy
- 1Gell-Mann, M. (ur. w 1929): Nagroda Nobla z fizyki w 1969 roku za sklasyfikowanie cząstek elementarnych.
- 2Weizsäcker, C.-F. von, 1985: Aufbau der Physik (Struktura Fizyki), Monachium: Carl Hanser.
Fragment przetłumaczony z książki: Burkhard Heim’s new Worldview [pobierz PDF]
- 1Gell-Mann, M. (ur. w 1929): Nagroda Nobla z fizyki w 1969 roku za sklasyfikowanie cząstek elementarnych.
- 2Weizsäcker, C.-F. von, 1985: Aufbau der Physik (Struktura Fizyki), Monachium: Carl Hanser.