NGC 6537 – przykład dwubiegunowej mgławicy planetarnej. Ostatnie obserwacje podobnych obiektów w pobliżu jądra galaktyki pokazują ich przyleganie do płaszczyzny galaktyki. NGC 6537 nie została objęta tymi badaniami. Źródło: ESO 6 lutego 2014 Współczesna astronomia ma problem z mgławicami planetarnymi (PN): grawitacja nie jest w stanie zrobić tego, co one robią. Astronomowie wynaleźli rodzaj pseudo… Czytaj dalej Motyle na nitce
Kategoria: Tłumaczenia
Kwazar na tle galaktyki
Źródło: Jane C. Charlton (Penn State) et al., HST, ESA, NASA 1 października 2004 3 października 2003 – dowiedziono błędności Wielkiego Wybuchu. Ponownie. A oto i dowód (zdjęcie powyżej). Galaktyka NGC 7319 ma określenie Seyfert 2, co oznacza, że jest osłonięta przez tak ciężkie obłoki pyłu, że tłumią one większość jej światła z aktywnego jądra,… Czytaj dalej Kwazar na tle galaktyki
Palce Boga
Źródło: (góra) Halton Arp, (dół) AAO newsletter, Aug 1996 18 października 2004 Teoria Wielkiego Wybuchu określa rozmiar, kształt i wiek Wszechświata (zgodnie z ostatnimi danymi z satelitów, jest on sferą o średnicy 78 miliardów lat świetlnych a jego wiek wynosi 13,7 miliarda lat). Ponieważ astronomowie wierzą, że przesunięcie ku czerwieni jest miarą odległości, większość odległości… Czytaj dalej Palce Boga
Grawitacja jak żaba
Żaba lewitująca w polu magnetycznym o natężeniu 16 tesli. Źródło: High Field Magnet Laboratory, Radboud University, Nijmegen, Netherlands 30 stycznia 2014 Wyłącznie grawitacyjny wszechświat nie potrafi wyjaśnić pewnych rozbieżności. Ilya Prigogine od młodego wieku był zaniepokojony, że zaakceptowana teoria fizyczna jest zbiorem jaskrawych rozbieżności z obserwacjami: determinizmem oraz symetrią względem czasu. Większość obserwacji dotyczyła przypadkowości… Czytaj dalej Grawitacja jak żaba
Wybuchy słoneczne
Ultrafioletowy obraz długiego na 100 000 km eksplodującego włókna słonecznego (31 sierpnia 2013). Źródło: NASA/SDO/GSFC. 29 stycznia 2014 Intensywność słonecznego pola magnetycznego oraz wiatru słonecznego okresowo zmniejsza się niskich poziomów, lecz mimo to możliwe są eksplozywne zdarzenia. 25 sierpnia 1997, NASA wypuściło satelitę Advenced Composition Explorer (ACE), z misją monitorowania energetycznych jonów przychodzących od Słońca,… Czytaj dalej Wybuchy słoneczne
Cassini – powrót do domu
Cassini w pobliżu pięknej planety z pierścieniami – Saturna. Źródło: NASA/JPL/Space Science Institute Nic tak nie zachwyca, jak pierścienie Saturna. Przyczyną tego jest, jak sądzę zderzenie oczekiwań z nieprawdopodobieństwem. Zaobrączkowana sfera jest archetypową planetą z naszego dzieciństwa, z kolorowanek, tablic szkolnych, gumek, kartek urodzinowych… Tak więc, kiedy widzimy Saturna, jest tu obecny rodzaj natychmiastowego rozpoznania,… Czytaj dalej Cassini – powrót do domu
Szprychy Saturna
Źródło: NASA/JP//SSI 6 lipca 2004 Kiedy Voyager 1 i Voyager 2 przelatywało obok Saturna w listopadzie 1980 i w sierpniu 1981, astronomowie byli zaskoczeni widokiem czarnych „szprych” na środkowym pierścieniu planety. Tym niemniej później, gdy do Saturna dotarła sonda Cassini, astronomowie zdziwili się ponownie: szprychy znikły. Elektryczny Wszechświat może wyjaśnić tą zagadkę. Szprychy mogły zostać… Czytaj dalej Szprychy Saturna
Supernowa 1987A odkodowana
Supernowa 1987A jest najbliższym nam zjawiskiem supernowej badanym przez teleskop. Po raz pierwszy zaobserwowano ją w lutym 1987, w pobliżu obłoku Magellana, galaktyki karłowatej w pobliżu Drogi Mlecznej, w odległości zaledwie 169 000 lat św. od Ziemi. Dokładne obserwacje od 1987 roku dostarczyły dowodów, że supernowe to katastrofalne wyładowania elektryczne, skupione na gwieździe. Enigmatyczna i… Czytaj dalej Supernowa 1987A odkodowana
Kratery w laboratorium
Źródło: Mel Acheson, C.J.Ransom 2 stycznia 2004 Planetolodzy przez długi czas zakładali, że większość kraterów w Układzie Słonecznym powstała w wyniku zderzeń. Jednak eksperymenty laboratoryjne pokazały, że wyładowania elektryczne potrafią odtworzyć obserwowane wzory kraterów, i na w zaskakujące sposoby. Jak zrobić krater? Naukowcy zadają sobie to pytanie, odkąd Galileusz skierował swój teleskop ku księżycowi w… Czytaj dalej Kratery w laboratorium
Gwiazdy w skupieniu plazmowym
Fragment mgławicy Carina, z widocznymi resztkami supernowej N 63a. Źródło: HST/ACS/WFC 20 stycznia 2014 Supernowa jest tym, czym określił ją Hannes Alfvén – wybuchem warstwy podwójnej. Wielki Obłok Magellana jest względnie małą, nieregularną galaktyką, położoną w przybliżeniu 168 000 lat św. od Ziemi. Odległość jest przybliżona, ponieważ otrzymano różne paralaksy podczas różnych pomiarów. Wewnątrz LMC… Czytaj dalej Gwiazdy w skupieniu plazmowym