Siła grawitacji

Zgodnie z mechaniką klasyczną, w polu grawitacyjnym ciało m jest poddawane sile

Fg = mg
(5.08)

Rytmodynamika definiuje siłę jako niezgodność procesów międzyatomowych:

Fg = 2mc⋅Δν [kg⋅m/s2]
(5.09)

gdzie m jest stosunkiem proporcjonalności masy, ilościowym pomiarem wiązań falowych w siatce krystalicznej ciała [kg], Δν jest gradientem częstotliwości układu dwóch atomów połączonych falą stojącą, c jest prędkością światła.

Zgodnie z 5.09, Fg = 0 jeżeli różnica częstotliwości zostanie sztucznie wyeliminowana na poziomie atomowym organizacji materii (Δν = 0). Wniosek ten jest szczególnie istotny, gdyż pomaga zrozumieć nie tylko to, co się zmienia na poziomie modelu, ale też jak osiągnąć efekt antygrawitacji.

Porównanie wzorów

Porównajmy wzór 5.09 ze wzorem mechaniki klasycznej

Fg = mg
(5.08)
Fg = 2mc⋅Δν [kg⋅m/s2]
(5.09)

Wzór 5.08 odzwierciedla relacje pomiędzy trzema parametrami. Nie ujawnia przyczyny siły, nie ma żadnego wskazania procesu, który powoduje przyspieszony ruch mniejszych ciał ku większym.

Wzór 5.09 wskazuje proces tworzący siłę napędzającą ciała (siłę grawitacyjną) i zapewniający im swobodny spadek.


Yuri N. Iwanow

Rytmodynamika – 5.04, 5.05

Przetłumaczono z http://rhythmodynamics.com/rd_2007en.htm#5.04

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *