Przeanalizujmy kwestię bliżej. Układ nieruchomych w ośrodku, zgodnych w fazie oscylatorów tworzy pole interferencyjne w strefach stabilnej równowagi w których znajdują się oscylatory. Wybierzmy układ dwóch oscylatorów jako przykład.
Il. 104. Analogia eksperymentu Bjerkensa.
Dwa sferyczne oscylatory (źródła falowe) zwisają na linach spuszczonych z łodzi w basenie. Oscylatory są pod kontrolą operatora, kierującego ich częstotliwością i przesunięciem fazowym.
Il. 105. Jeżeli zwiększy się lub zmniejszy częstotliwość źródeł, natychmiast odpowiednio wzrośnie lub zmaleje odległość między nimi. Dzieje się tak, ponieważ źródła szukają miejsc o stabilnej równowadze (dziur potencjału), występujących w węzłach fali stojącej.
Il. 106. Brak przesunięcia fazowego pomiędzy oscylatorami jest krytyczny dla powstania pierwszego stanu kwintesencji. Przesunięcie fazy prowadzi do deformacji pola interferencyjnego i przesunięcia się dziur potencjału względem źródeł. Układ traci równowagę i zyskuje skłonność do ruchu. Brak równowagi jest kompensowany ruchem.
Yuri N. Iwanow
Rytmodynamika – 4.05
Przetłumaczono z http://rhythmodynamics.com/rd_2007en.htm#4.05