Wspominaliśmy trzy tryby ruchu w przestrzeni, w których obiekt nie doświadcza wewnętrznego napięcia i nazwaliśmy je trzema stanami kwintesencji. Dla wewnętrznego obserwatora nie będą się one różnić między sobą, będzie mu więc trudno określić, w jakim trybie ruchu znajduje się obiekt.
Przyzwyczailiśmy się, że zmiana trybu prędkości ciała manifestuje się w formia reakcji ciała na przedsięwziętą akcję. Mówiąc językiem stanów kwintesencji, podczas zewnętrznej akcji równowaga sił wewnętrznych zostaje złamana i ciało reaguje oporem.
Rozważmy hipotetyczną sytuację, w której zmiana prędkości nie wpływa na stan wewnętrznej kwintesencji.
Oto przykład. Badany obiekt umiejscowiony jest w ustalonej odległości od powierzchni pola grawitacyjnego. Załóżmy, że pole to zostaje wyłączone. Nie ma siły pomiędzy źródłem pola a obiektem (Fg = 0), zatem obiekt, względem źródła, jest w spoczynku (V = 0), co odpowiada pierwszemu stanowi kwintesencji.
Gdy źródło jest aktywowane, obiekt, pod wpływem pola (Fg = mg), zaczyna się poruszać ze wzrastającą prędkością (Vinst = gt) ku źródłu bez żadnego oporu, czyli, jakby nie czuło żadnej siły do siebie przyłożonej. Jest to trzeci stan kwintesencji.
Kiedy obiekt osiągnie pewną prędkość Vinst > 0, pole grawitacyjne zostaje wyłączone i obiekt nie jest już poddawany żadnym wpływom (Fg = 0). W tym momencie tryb ruchu przemienia się z przyspieszonego, do bezwładnego ze stałą prędkością (V = const). Trzeci stan kwintesencji zmienia się w drugi.
Oczywiście wszystkie trzy stany są inne w swojej fizycznej istocie, ale z punktu widzenia zmysłów obserwatora lub odczytów instrumentów, różnicy nie ma. Powstaje więc pytanie: czy jest możliwość rozdzielenia tych stanów bez schodzenia ponad ograniczenia układu, i czy da się odczuć moment zmiany stanów?
Rytmus: Jesteśmy tu wiec ponownie, szczególnie po twojej decyzji o skasowaniu prawa bezwładności. Nauka nie zna sytuacji, w której akcja nie ma reakcji. A może cię nie zrozumiałem i chodzi o coś innego, i mógłbyś to wyjaśnić?
Dynamikus: Nieinercyjne właściwości ciała manifestują się w przypadku istnieje jego przyspieszenie, ale nie ma reakcji na to przyspieszenie! Na przykład, spadamy w windzie z przyspieszeniem, ale nie czujemy siły reakcji. Gdyby siła grawitacji nagle zanikła, nie zauważylibyśmy tego, ani nie zarejestrowałyby tego instrumenty. Jednak w tym samym momencie tryb naszego ruchu zmieniłby się z przyspieszonego w jednostajny. Morał: musimy szukać bliżej, ponieważ Natura dużo ukrywa, a niewiele pokazuje.
Yuri N. Iwanow
Rytmodynamika – 4.04
Przetłumaczono z http://rhythmodynamics.com/rd_2007en.htm#4.04