Il. 25. a) fale bezpośrednie i przeciwne; b) nakładanie się fal: natychmiastowe pokazanie wypadkowej; c) rozwijanie w czasie zarysów wypadkowej w przestrzeni obrazu z dobrze zdefiniowanymi przeciwwęzłami i węzłami, tj. fali stojącej.
Il. 24. Tak wygląda model komputerowy, w którym źródłem oscylacji jest głośnik. Fale bezpośrednie i przeciwne mają równe częstotliwością, ale różne prędkością, a zatem mają różne długości. Dodanie tych fal skutkuje powstaniem dudnienia. Jeśli proces ten zostanie zsumowany w czasie, widoczne będą węzły i przeciwwęzły, co pozwala mówić o fali stojącej.
Il. 57. Częstotliwość emiterów jest stała. Wraz ze wzrostem prędkości urządzenia względem ośrodka i zgodnie z regułą Dopplera, fale bezpośrednie i przeciwne zmieniają swoje długości. Dla wewnętrznego obserwatora w układzie, który zmienił prędkość, częstotliwości tych fal pozostaną równe, ale zmieni się charakter interferencji, co doprowadzi do zmniejszenia odległości między sąsiednimi węzłami, zmiany długości fali stojącej i zwiększenia liczby fal stojących. Pakiet fal stojących kompresuje się.
