Potencjały geometrii falowej

Aby wymierzyć potencjały geometrii falowej, wyobraźmy sobie model dwuwymiarowy: dwa zgodne oscylatory, najpierw stacjonarne, a potem poruszające się, ale w stałej odległości od siebie. Baz obliczeń widzimy, że wzór interferencyjny się zmienia: zależy nie tylko od prędkości, lecz również od orientacji układu oscylatorów w stosunku do kierunku ruchu. Gdyby prędkość układu oraz orientacja mogły się… Czytaj dalej Potencjały geometrii falowej

1.05 Własciwości obiektów falowej geometrii

Jako narzędzie, geometria falowa umożliwia modelowanie procesów samoorganizacji prostych, jak i bardziej złożonych układów, bez żadnych skomplikowanych obliczeń reagujących ze sobą sił. Modelowanie opiera się na założeniu, że stan ośrodka wokół badanego oscylatora będzie przesuwał tenże oscylator w stronę miejsca, gdzie jest stan równowagi. Gdy obszar równowagi się przesunie, oscylator podąży za nim. Ale poruszający… Czytaj dalej 1.05 Własciwości obiektów falowej geometrii

1.04 Geometria fal

W geometrii, nośnik konstrukcji pełni rolę absolutnego układu odniesienia (AUO). Jest to konieczne, w celu użycia geometrii euklidesowej w modelowaniu falowych procesów fizycznych. Bez nośnika, modelowanie procesów falowych jest niemożliwe, lub też jest możliwe po dodaniu dodatkowych otwartych warunków. Istnieje szereg rodzajów geometrii: W naturze rolę nośnika konstrukcji pełni ośrodek falowy, przenoszący przez siebie samego… Czytaj dalej 1.04 Geometria fal

Fizyczne pochodzenie spinu elektronu

Fizyczne pochodzenie spinu elektronu − używając struktury cząstki złożonej z fal kwantowych Streszczenie Pokazano, jak spin elektronu, oraz innych cząstek naładowanych, wyłania się ze struktury fal kwantowych materii. Spin jest rezultatem rotacji sferycznej w przestrzeni kwantowej fali dośrodkowej (pierwotnej) elektronu w jego centrum, gdy staje się ona falą odśrodkową (wtórną). Obrót fali wymagany jest do… Czytaj dalej Fizyczne pochodzenie spinu elektronu

Magnetyczna zagadka

Obraz radiowy gazu blisko centrum Drogi Mlecznej. @ NRAO/AUI 31 marca 2014 Czym jest przyczajony gaz blisko centrum naszej galaktyki? Zgodnie z niedawnym oświadczeniem prasowym, w pobliżu A* Strzelca (Sgr A*) z niezwykłą prędkością wiruje „magnetyzowana gwiazda neutronowa”, zwana inaczej magnetarem. O A* strzelca mówi się, że jest supermasywną czarną dziurą, (SMBH), przebywającą w centrum… Czytaj dalej Magnetyczna zagadka

Sześciokąt Saturna

Sześciokąt na biegunie północnym Saturna. @ NASA/JPL-Caltech/SSI. 28 marca 2014 Czy dziwny obszar na biegunie północnym Saturna jest efektem dynamiki płynów? W listopadzie 1980 roku pojazd Voyager 1, będący obecnie miliardy kilometrów od Ziemi, blisko granicy heliosfery, minął Saturna. Zarejestrował wówczas zadziwiający obraz – sześciokątną formację na biegunie północnym. Północny biegun Saturna był przez wiele… Czytaj dalej Sześciokąt Saturna

Obliczenie stałej elastyczności i prędkości światła w ośrodku przestrzennym

17 grudnia 2005, Milo Wolff i Michael Harney Streszczenie Pokazano, że jeśli przestrzeń jest ośrodkiem elastycznym, w którym podróżują sferyczne, skalarne fale kwantowe, wówczas stałe tego ośrodka będą powiązane z długością skalarnej kompresji przestrzeni, bazującej na energii spoczynkowej cząstki, która jest z kolei ukazana jako interakcja skalarnych fal kwantowych. Prędkość fal skalarnych w tym ośrodku… Czytaj dalej Obliczenie stałej elastyczności i prędkości światła w ośrodku przestrzennym

Temperatury wyładowań w słonecznej atmosferze

C. E. R. Bruce Nature wol. 187 nr 4740. 3 września 1960. W ramach wkładu (1a) w konwencję Instytucji Inżynierów Elektryczności nt procesów termonuklearnych, z której pełniejszy raport opublikowano później w Nature (1b), zasugerowałem, że teoria rozbłysków słonecznych jako wyładowań elektrycznych i powiązanych z tym burz magnetycznych i zórz, prowadzi do zaskakujących rezultatów. Gdzieś pomiędzy… Czytaj dalej Temperatury wyładowań w słonecznej atmosferze

Kosmiczne burze

Przedrukowano z: Journal of the Franklin Institute, wol. 268, Nr 6, grudzień, 1959 Kosmiczne burze C. E. R. Bruce * oparte na serii raportów Electrical Research Association, Leatherhead, Anglia. Streszczenie [Poniżej] omawiane są zastosowania teorii wyładowań elektrycznych autora, w odniesieniu do pewnych zjawisk astrofizycznych, oraz przytaczane są interesujące powiązania pomiędzy procesami fizycznymi w laboratorium, a… Czytaj dalej Kosmiczne burze

Nowe podejscie w astrofizyce i kosmogonii

C. E. R. Bruce M.A., B.Sc., A.M.I.E.E., F.R.A.S. @. 1944. Wydrukowano przez Unwin Brothers Limited London and Woking Pamięci mojej matki Treść Wprowadzenie Słońce Fotosfera Warstwa odwracająca Chromosfera Fakule Plamy Korona Długo okresowe gwiazdy zmienne Nowe Gwiezdna ewolucja Narodziny układów planetarnych Dwie rodziny planet Asteroidy Elektryczny potencjał: masy i odległości planet Pochodzenie rotacji Pochodzenie układów… Czytaj dalej Nowe podejscie w astrofizyce i kosmogonii