Obwód gromady Virgo

4 październik 2005 Nowe techniki, pozwalające dostrzec wątłe struktury pomiędzy galaktykami w gromadzie Virgo, potwierdzają istnienie międzygalaktycznych obwodów plazmowych. Zdjęcie słabej poświaty pomiędzy galaktykami gromady Virgo opublikowano niedawno z następującym podpisem: „Astronomowie z Case Western Reserve University zarejestrowali najgłębszy szerokokątny obraz po raz pierwszy ujawniający bezpośrednio szeroką, złożoną sieć „między gromadowego światła gwiazd” – prawie… Czytaj dalej Obwód gromady Virgo

Dorastająca galaktyka

Źródło: ESO/J. Dietrich 09 stycznia 2014 NGC 4666 jest jednym z najmłodszych nabytków gromady galaktyk Virgo. W sposób widoczny daje również początek innym galaktykom. Galaktyka owa leży osiem stopni na południe od M49, matki gromady Virgo. Nie ustalono dotąd, czy NGC 4666 jest bezpośrednim dzieckiem M49, czy też któregoś z jej potomków. Leży ona dokładnie… Czytaj dalej Dorastająca galaktyka

Włączyć płomień!

Błysk słoneczny klasy X1.7, sfotografowany 12 maja 2013 (jasny punkt na lewo) przez NASA Solar Dynamic Obserwatory (SDO). Obraz składa się z dwóch zdjęć – zrobionego w widmie 171 oraz 131 angstromów. Źródło: NASA/SDO/AIA 7 stycznia 2013 Co powoduje, że niektóre gwiazdy gwałtownie zmieniają swoją jasność? Teoria Elektronicznego Słońca głosi, że plamy słoneczne, rozbłyski, anomalne… Czytaj dalej Włączyć płomień!

Anomalie kraterów księżycowych

Krater Messier i Messier A, widok z Apollo 11. Prawa: Lunar and Planetary Institute. 18 grudnia 2013 O wydłużonych kraterach na Księżycu mówi się, że pochodzą o „muskających impaktorów”. Na jednym z najwcześniejszych Obrazków Dnia Amy Acheson, zadano pytanie, jak stworzyć krater? Kiedy astronomowie zaczęli obserwować Księżyc, wieku temu, zakładano, że kratery są ujściami wulkanicznymi.… Czytaj dalej Anomalie kraterów księżycowych

Dziury w przestrzeni

Wykres galaktyk ukazujący teoretyczne struktury „zimnej ciemnej materii” we wszechświecie do 1,8 miliarda lat świetlnych. Źródło: M. White, University of California, Berkeley. 02 listopada 2013 W grawitacyjnym modelu wszechświata, przyciąganie „ciemnej materii” ściąga galaktyki we włókna. Lepszym rozwiązaniem mogą być jednak prądy Birkelanda. Prace w pismach astronomicznych oraz prasie popularnej identyfikują obszar przestrzeni jako „wielką… Czytaj dalej Dziury w przestrzeni

Galaktyczny sześciokąt

Galaktyka M61 wykazuje sześciokątny przeplot. Źródło: Hillary Mathis, N.A.Sharp/NOAO/AURA/NSF 9 listopada 2013 Niektóre galaktyki wykazują wielokątną strukturę Termin „niestabilność diokotronowa” nie jest powszechnie znany. Stosuje się go w fizyce plazmowej, a oznacza zakłóceń, do których dochodzi, gdy dwa arkusze plazmowe przepływają przez siebie nawzajem. Jest często mylona z niestabilnością Kelvina-Helmoltza, widoczną w dynamicznym oddziaływaniu płynów.… Czytaj dalej Galaktyczny sześciokąt

Niezbędny przewodnik po Elektrycznym Wszechświecie – rozdział 7 – prądy Birkelanda, magnetyczne liny i prądowe warstwy podwójne

7.1 Prądy Birkelanda Istnieje inny powód zwłókniania się prądów plazmowych. Chodzi o fakt przyciągania się dwóch równoległych prądów. Każdy prąd wytwarza pole magnetyczne, które go otacza i przyciąga inne prądy, zgodnie z prawami elektromagnetyzmu. Na skutek tego dwa równoległe prądy sklejają się razem, jak pokazano na tym krótkim wideo (źródło: demonstracje fizyczne MIT). Efekt ten… Czytaj dalej Niezbędny przewodnik po Elektrycznym Wszechświecie – rozdział 7 – prądy Birkelanda, magnetyczne liny i prądowe warstwy podwójne