Astronomia według informacji prasowych – wiadomości z czarnej dziury

Ponieważ siła grawitacji zmienia się jako kwadrat odwrotności odległości między obiektami, dlaczego nie dokonać ostatecznej ekstrapolacji i pozwolić, aby odległość spadła do zera? Uzyskamy dużą gęstość. Może zrobi się BUM! Ale zaraz, może pójdzie w przeciwnym kierunku i zrobi MOOB! Nieważne. Większość astronomów i tak zdecydowała, że jest to jedyne źródło, które może wyjaśnić obserwowane dżety i eksplozje w galaktykach. Oczywiście sprawa staje się bardzo skomplikowana. Jest też kilka irytujących szczegółów już na samym początku:

1. Jeśli obserwujesz formowanie się czarnej dziury, potrzeba nieskończenie wiele czasu, aby coś do niej wpadło. Zamiast więc wpadać wszystko, wygląda na to, że nic nigdy nie wpada. Ortodoksyjna odpowiedź brzmi: cóż, dochodzi tak blisko, jak tylko chcesz. (Ale może nie we Wszechświecie Wielkiego Wybuchu, który ma tylko 15 miliardów lat).

Z drugiej strony, co powiesz na czarną dziurę o masie 10 miliardów mas Słońca (masa całej galaktyki) uformowaną w całości zaledwie miliard lat od początku Wielkiego Wybuchu? Odkrywcy swobodnie wypowiadali się w prasie popularnej¹Malik, T. (2004). Massive black hole stumps researchers, MSNBC News, http://www.msnbc.msn.com/id/5318411, ale zwykle wspominano o nich tylko w jednym zdaniu w artykule w czasopiśmie: … powstanie tak dużej czarnej dziury M po ~ 1G lat jest trudne do zrozumienia.²Romani, R., Sowards-Emmerd, D., Greenhill, L., Michelson, P. (2004). Q0906+6930: The Highest Redshift Blazar. Astrophysical Journal 610, L9-L11

Procesy akrecji na czarne dziury powinny umożliwiać im emitowanie wysokoenergetycznego promieniowania rentgenowskiego. Kiedy teleskopy rentgenowskie znalazły silne źródła promieniowania rentgenowskiego w galaktykach, stwierdzono, aha, są zbyt silne, aby mogły być gwiazdami rentgenowskimi, więc musi to być czarna dziura na orbicie wokół gwiazdy – układ podwójny z masywną czarną dziurą obracającą się wokół niej. Odkrycie tych teraz MASYWNYCH czarnych dziur było tak ekscytujące, że pojawiły się niezliczone artykuły pokazujące pozycje rentgenowskie i głębokie zdjęcia w pozycjach obiektów.

Co dziwne, gdy obiekty te były obserwowane optycznie, nikt nie wykonał ich widm, aby sprawdzić, czym tak naprawdę są. W końcu w pewnym czasopiśmie³Arp, H. , Gutiérrez, C., López-Corredoira (2004) . New Spectra and general discussion of the nature of ULX’s. Astronomy and Astrophysics, 877-883 ukazał się artykuł, w którym autorzy wykazali, że widma dwóch z nich są widmami kwazarów o wysokim przesunięciu ku czerwieni! Aby ugruntować tę tezę, przyjrzeli się wcześniej zidentyfikowanym kwazarom w galaktykach lub w ich pobliżu i w 24 z 24 przypadków kwazary należały do klasy ultra jasnych źródeł rentgenowskich.

Wynik ten jest podwójną katastrofą, ponieważ masywne czarne dziury okazały się kwazarami o wysokim przesunięciu ku czerwieni, a nie czarnymi dziurami w gwieździe podwójnej. Co gorsza, zostały one zaakceptowane jako członkowie pobliskich galaktyk, a zatem nie mogą znajdować się na krańcu wszechświata. Żegnaj Wielki Wybuchu i cała ta fundamentalna fizyko. (Wynik ten nie został opublikowany w komunikacie prasowym).

Niedawno opublikowano komunikat prasowy dotyczący obserwacji rozbłysków rentgenowskich w centrum galaktyki. Zostało to ogłoszone jako gaz wirujący wokół czarnej dziury.⁴Shirber, M. (2004). Black Hole’s Lunch Reveals its Mass, http://www.space.com/scienceastronomy/blackhole_lunch_041005.html Jest to klasyczna interpretacja przesunięć ku czerwieni + i – jako prędkości orbitalnych zamiast przeciwnych prędkości wyrzutu. Zauważyłem, że mówi się, że fotony „mają mniejszą częstotliwość” (w tłumaczeniu: są przesunięte ku czerwieni), gdy wydostają się z dziury grawitacyjnej. Jeśli tak, to linie byłyby rozmazane przez gradienty grawitacyjne. Dla mnie brzmi to jak stare, dobre wewnętrzne przesunięcie ku czerwieni.

Jak na ironię, galaktyka ta jest dobrze znaną, bardzo aktywną galaktyką o nazwie NGC 3516. Wcześniej opublikowane wyniki⁵Arp, H. (2003) Catalog of Discordant Redshift Associations. Apeiron, Montreal str. 7, przedrukowane tutaj na Il. 1, pokazują, że widocznie wyrzucone źródła rentgenowskie są w rzeczywistości kwazarami o wysokim przesunięciu ku czerwieni. Być może osoby cytowane w artykule prasowym powinny rozważyć, czy zamiast tego nie zaobserwowały wyrzucenia nowych kwazarów, które ewoluują w nowe galaktyki podczas podróży na zewnątrz.

Coraz to nowsze komunikaty prasowe donoszą o znalezieniu w kosmicznym mikrofalowym promieniowaniu tła chłodniejszych punktów o promieniu około jednego stopnia wokół rzekomo bardzo odległych gromad galaktyk⁶Bond, P. (2004). Corrected Echos from the Big Bang. Roy. Astr. Soc. Press Notice PN04-0, http://www.ras.org.uk/html/press/pn0401ras.html. Jeden z autorów został zacytowany, jak mówi „Nasze wyniki mogą ostatecznie podważyć przekonanie, że Wszechświat jest zdominowany przez zimną cząstkę ciemnej materii i jeszcze bardziej enigmatyczną ciemną energię.” Cóż, to standardowe zakończenie wielu komunikatów prasowych. Ale poważnie, promień 1 stopnia zgadza się z obserwowanymi rodzinami kwazarów, które są ewidentnie wyrzucane z aktywnych galaktyk macierzystych. Przykład na il. 1 tutaj. Jak to się łączy?

Przypuszcza się, że wyrzuty materii z czarnych dziur powstają, gdy gwiazda lub inny obiekt spada na powierzchnię czarnej dziury (lub dysku akrecyjnego). Ale całe kwazary i protogalaktyki, które ewoluują w normalne galaktyki z frakcji, która w sposób spójny ucieka, to zbyt wiele. Stąd odrzucenie około 1959 roku obserwacyjnego wniosku Ambarzumiana, że nowe galaktyki rodzą się ze starych galaktyk. Prowadzi to do znaczenia wyrzucania galaktyk zalążkowych o niskiej masie cząsteczkowej, co również tłumaczy wysokie przesunięcia ku czerwieni.⁷Narlikar, J. i Arp, H. (1993) Flat Spacetime Cosmology – A Unified Framework for extragalactic redshifts. Astrophysical Journal 405, 51-56 Naturalnym byłoby sądzić, że pobliskie chłodne miejsca na niebie, tak duże jak obserwowany promień 1 stopnia, mają coś wspólnego z powiązaniami pobliskich galaktyk macierzystych z ewoluującymi kwazarami i galaktykami.

Aby jednak przejść do fundamentalnych założeń, pamiętam lunch astrofizyków w Cal Tech około 30 lat temu. Stephen Hawking siedział po drugiej stronie stołu z kilkoma z nas, którzy dyskutowali o obserwacjach wyrzucania nowych galaktyk ze zwartych jąder aktywnych galaktyk. Nic z tego nigdy nie wkradło się do założeń Hawkinga dotyczących czarnych dziur. Dopiero niedawno porzucił on swoją tezę, że nic nie wydostaje się z czarnych dziur i słynnie teraz przyznaje, że trochę się wydostaje. W międzyczasie, w ciągu wielu lat, pojawiły się oszałamiające nowe dowody na skłonności Białych Dziur do występowania w naturze. Jedyną porażką, jaką widzę, jest to, że nie trafiły one do komunikatów prasowych.

Przypisy

• 1
  Malik, T. (2004). Massive black hole stumps researchers, MSNBC News, http://www.msnbc.msn.com/id/5318411
• 2
  Romani, R., Sowards-Emmerd, D., Greenhill, L., Michelson, P. (2004). Q0906+6930: The Highest Redshift Blazar. Astrophysical Journal 610, L9-L11
• 3
  Arp, H. , Gutiérrez, C., López-Corredoira (2004) . New Spectra and general discussion of the nature of ULX’s. Astronomy and Astrophysics, 877-883
• 4
  Shirber, M. (2004). Black Hole’s Lunch Reveals its Mass, http://www.space.com/scienceastronomy/blackhole_lunch_041005.html
• 5
  Arp, H. (2003) Catalog of Discordant Redshift Associations. Apeiron, Montreal str. 7
• 6
  Bond, P. (2004). Corrected Echos from the Big Bang. Roy. Astr. Soc. Press Notice PN04-0, http://www.ras.org.uk/html/press/pn0401ras.html
• 7
  Narlikar, J. i Arp, H. (1993) Flat Spacetime Cosmology – A Unified Framework for extragalactic redshifts. Astrophysical Journal 405, 51-56

Przetłumaczono z: Astronomy By Press Release – News From A Black Hole (haltonarp.com)

• 1
  Malik, T. (2004). Massive black hole stumps researchers, MSNBC News, http://www.msnbc.msn.com/id/5318411
• 2
  Romani, R., Sowards-Emmerd, D., Greenhill, L., Michelson, P. (2004). Q0906+6930: The Highest Redshift Blazar. Astrophysical Journal 610, L9-L11
• 3
  Arp, H. , Gutiérrez, C., López-Corredoira (2004) . New Spectra and general discussion of the nature of ULX’s. Astronomy and Astrophysics, 877-883
• 4
  Shirber, M. (2004). Black Hole’s Lunch Reveals its Mass, http://www.space.com/scienceastronomy/blackhole_lunch_041005.html
• 5
  Arp, H. (2003) Catalog of Discordant Redshift Associations. Apeiron, Montreal str. 7
• 6
  Bond, P. (2004). Corrected Echos from the Big Bang. Roy. Astr. Soc. Press Notice PN04-0, http://www.ras.org.uk/html/press/pn0401ras.html
• 7
  Narlikar, J. i Arp, H. (1993) Flat Spacetime Cosmology – A Unified Framework for extragalactic redshifts. Astrophysical Journal 405, 51-56