Potraktujmy zawartość tego paragrafu jako hipotezę, opartą na wynikach analizy przyczyn prędkości przepływu energii elektromagnetycznej.
Zakładając, że prąd stały powstaje na skutek naturalnej różnicy częstotliwości w użytych materiałach, np. Cu-Zn, można próbować określić kierunek ruchu w obwodzie. Ale tutaj badacz może napotkać problemy. Po pierwsze, przepływ energii może się odbywać z wieloma częstotliwościami jednocześnie, co prowadzi do nieokreślonej prędkości przepływu (prędkość będzie większa na pewnych częstotliwościach, ale mniejsza na innych).
Oto eksperyment myślowy. Załóżmy, że mamy dwa podobne arkusze z miedzi, zawieszone naprzeciw siebie na kapronowych linach na tej samej wysokości od Ziemi. Zmierzmy potencjał elektryczny miedzy nimi, najlepiej czułym urządzeniem, podłączonym do obu arkuszy.
Po pomiarze jedną z płyt należy zastąpić cynkową, i powtórzyć pomiar.
Spodziewane są następujące rezultaty:
- W pierwszym przypadku nie zarejestruje się żadnego prądu.
- Podczas pomiaru potencjału elektrycznego między miedzią i cynkiem, ma miejsce krótki przepływ prądu.
Jaka jest przyczyna? Czemu nie ma prądu między płytami podobnego materiału, a powstaje on między płytami z różnych materiałów, cynku i miedzi?
Aby wyjaśnić brak prądu w pierwszym przypadku i jego powstanie w drugim, należy wrócić do poprzedniego paragrafu, gdzie przepływ energii wyjaśniono różnicą częstotliwości pomiędzy źródłami. Oznacza to, że płyty miedziane, na poziomie atomowym, mają te same parametry częstotliwości, podczas gdy miedź i cynk mają różne.
To samo powinno być zastosowane do całej tablicy Mendelejewa.
***
Kładziemy tak duży nacisk na fale stojące, ponieważ wewnątrz metod rytmodynamiki są one głównym łącznikiem i pomiarem w samo-organizujących się układach. Z ich pomocą możemy modelować procesy, biorące udział w przemieszczaniu się takich układów, powstawaniu bezwładności i oddziaływań siłowych pomiędzy elementami układu, i pomiędzy układami.
Konkluzje
Rytmodynamika pomaga tworzyć modele zjawisk. Jednym z nich jest kompresja fali stojącej, dająca nową interpretację wyników eksperymentu Michelsona. Zostało elegancko pokazane, że odrzucenie pojęcia ośrodka falowego (eteru) jest bezpodstawne. Zaproponowano nowy model eksperymentu Michelsona, bazujący na układzie oscylatorów w ośrodku falowym.
Yuri M. Iwanow
Rytmodynamika – 2.10
Przetłumaczono z http://rhythmodynamics.com/rd_2007en.htm#2.10
Blog rozbudza we mnie większe zamiłowanie do fizyki. Proszęsię nie poddawać i regularnie prowadzić bloga.
Dziękuję. Będę się starał. Choć zasługa spada na autorów tłumaczonych tekstów, moją jest tylko ich dostrzeżenie w otchłaniach Internetu. Pozdrawiam 🙂
Dotarłem do tego miejsca czytając wszystko od początku i nie zamierzam tu zakończyć. Autorzy tłumaczonych tekstów tańczą wokół największej tajemnicy świata i myślę, że moje trzy grosze wkrótce pozwoli ją całkowicie rozwikłać. Znalazłem w tych opracowaniach masę potwierdzeń moich przypuszczeń choć nie jestem fizykiem. Ale jest jeden szczegół na, który dziwne, że nikt do tej pory uwagi nie zwrócił. Ale o tym jak zakończę czytanie do najnowszego wpisu. Pozdrawiam, będzie o czym podyskutować.
PS godzina na blogu jest źle ustawiona. Mamy 27 grudnia 2014 roku g. 03:22
Dziękuję. Nie chciało mi się do tej pory szukać w ustawieniach strefy czasowej, ale teraz się wysiliłem i poprawiłem 🙂 I szczerze cieszę się na ewentualną dyskusję. Pozdrawiam
Ciężko dyskutuje się z tym panem. To jego blog na którym pisze sam do siebie co nie jednokrotnie zresztą powtarzał. http://klamstwa-riese.blogspot.com/
Jestem pod wrażeniem. Bardzo fajny wpis.
Świetna sprawa. Pozdrawiam serdecznie.