Aktywność słoneczna, fale Kotowa i dziwne zbieżności

Odkrycie fal Kotowa na Słońcu

W 1974 roku dwie niezależne grupy odkryły okresowe oscylacje infradźwiękowe, mierzone za pomocą efektu Dopplera, na powierzchni Słońca (2 km, prędkość 1 m/s), o okresie 160,01 minut:

1. Severny, Kotov, Tsapp (Obserwatorium Astrofizyczne na Krymie –  KrAO) [1]
2. Brookes et al. [2] (Universytet Birmingham) [2]

Nieco później potwierdzają to dwa inne zespoły. [3-6]

1. KrAO 1974 – 1982, z okresem oscylacji 160,0101 ± 0,0016 minut [7]
2. Stanford 1977 – 1980 P0 z okresem oscylacji 160,0095 ± 0,0010 minut. [6]

Charakterystyka fal Kotowa

1. Fale te są idealnie okresowe i regularne: w ciągu ponad trzydziestu lat obserwacji nie zaobserwowano żadnych zaburzeń fazy.
2. Istnieją okresy, w których oscylacja rozmywa się na korzyść swojego płata[?] w ciągu 159,956 minut (modulacja w ciągu 400 dni).
3. Tryb wibracji jest źle zidentyfikowany.
4. Mechanizm pozostaje niezrozumiały. Zauważmy tutaj, że W. Kotow proponuje wpływ fal grawitacyjnych, aby wyjaśnić to zjawisko.

Erupcje słoneczne a fale Kotowa

1. W uwolnieniu 19 000 erupcji słonecznych od 1947 do 1980 roku obserwujemy okresowość: P0 wynoszącą 160,0102 ± 0,0002 minuty (4σ/proba .= 0,01%) [8]
2. Satelita odkrył okresowość 160 minut w erupcjach rentgenowskich. [9]
3. Od 1975 do 1990 roku początkowe momenty zaobserwowane przez 90 000 erupcji słonecznych są następujące. [10]
   • 1975 – 1982: P0 = 160,0104 ± 0,0005 minut (3,5σ / pr = 0,05 %).
   • 1983-1990: Brak zaobserwowanej okresowości.

Zmienność jasności Słońca i niektórych innych gwiazd:

Satelita SOHO prawdopodobnie wykazał obecność okresu 160-min i 80-min w jasności Słońca. [11 – 12]
Najbardziej współmierny okres pulsacji gwiazd Delta Scuti wynosi: 162 ± 4 min (3,8σ/proba .= 0,02 %). [13]
Dla gwiazd zmiennych RR Lyrae znajdujemy 161,4 ±1,6 min.

Wygląda więc na to, że przynajmniej w naszej galaktyce fala ta jest dość powszechnym zjawiskiem dla gwiazd różnych typów.

Mnogość obserwacji pokazuje, że fala o długości 160,01 minut nie jest artefaktem.

Jaki diabeł kryje się za tym wszystkim?

Hipotezy:

Mały Galaktyczny Gong (MGG)

1. Fala grawitacyjna o bardzo dużej amplitudzie i okresie 160,01 minut może być źródłem okresowych zmian średnicy Słońca. Nazwiemy ją Małym Galaktycznym Gongiem LGG, w opozycji do WGG przywołanego na poprzedniej stronie poświęconej pulsacjom Słońca.
2. Słońce zachowywałoby się zatem jak gigantyczny detektor Webera (innymi słowy, jak detektor fal grawitacyjnych).
3. Źródło tej fali grawitacyjnej może znajdować się w Galaktyce, być może w Saggitarius’ie A (dwie czarne dziury w interakcji?).
4. Wszystkie gwiazdy i planety naszej galaktyki podlegałyby wpływowi tych fal grawitacyjnych i mogłyby zostać wykorzystane w celu ich wykrycia.
5. Dla wszystkich gwiazd Drogi Mlecznej długość fali MGG jest taka sama, różnią się jedynie ich względne fazy, co wydaje się być związane z odpowiednimi odległościami tych gwiazd względem źródła MGG. Ta osobliwość powinna ostatecznie pozwolić na określenie źródła MGG.
6. Co ciekawe, nie obserwujemy czerwonego ani niebieskiego przesunięcia związanego z MGG.

Wniosek: Czy istniałaby więc grawitacyjna fala sprzężenia między źródłem znajdującym się w galaktyce a wszystkimi gwiazdami galaktyki? Właściwość ta zostałaby następnie uogólniona na wszystkie galaktyki.

Mielibyśmy więc zawsze pod nosem ogromny detektor fal grawitacyjnych i nigdy byśmy go nie zauważyli!!!

Obiekcje:

1. Teoria zakłada, że okres fal grawitacyjnych wynosiłby raczej około 1 ms (1000 Hz), a na pewno nie około 160,01 minut!
2. W jaki sposób fale grawitacyjne mogłyby oddziaływać i być wykrywane na bardzo rozrzedzonej masie gazu, zwłaszcza na poziomie fotosfery?
3. Według naszej wiedzy nigdy nie odkryliśmy fal Kotowa w centrum galaktyki. Tak więc Saggitarius A nie jest źródłem tego zjawiska.
4. Nikt, niezależnie od używanego instrumentu, nigdy nie odkrył bezpośrednio najmniejszej fali grawitacyjnej.

Odpowiedzi:

Zbyt szybko zapominamy, że:

1. Teoria interaktywnych czarnych dziur jest daleka od ukończenia.
2. Że te ostatnie, zgodnie z teorią, mogą być niskimi częstotliwościami modulowanymi według bardzo szczególnych trybów, które wyglądają trochę jak te, które radioelektrycy nazywają skrótami „AM” i „BLU„.
3. W takim przypadku to właśnie ta modulacja byłaby wykrywana przez Słońce. Fizyka tego wykrywania pozostaje do odkrycia.
4. Trzeba jednak przyznać, że nie znamy źródła fali Kotowa.

Inne hipotezy:

Nic nam nie mówi, że fale grawitacyjne są aktywne na poziomie fotosfery. Byłyby one aktywne tylko w centralnych regionach Słońca, gdzie gęstość materii jest wystarczająca, najprawdopodobniej w jądrze. A zatem to zmiany średnicy jądra prowadziłyby do aktywności słonecznej. Zauważmy, że wynika z tego, że obserwacje są bardzo trudne.

Możemy dodać, że biorąc pod uwagę wymiar jądra słońca twarzą w twarz z MGG, „tak uformowany detektor” jest całkowicie aperiodyczny. Nie może wejść w rezonans. (I byłoby to prawdą dla wszystkich gwiazd).

Z drugiej strony proste obliczenia pokazują, że gwiazdy posiadające rdzeń, którego średnica byłaby rzędu 1/4 długości fali Kotowa, mogłyby wejść w rezonans. Zauważmy, że gdyby gwiazda rezonowała z MGG, byłaby niestabilna i mogłaby eksplodować. (Echo na l/4 podstawowej lub ewentualnie na harmonicznej). Jest to przypadek Czerwonych Olbrzymów, takich jak Betelgeza lub KY-Cy6, które znajdują się bardzo blisko echa. (1,2 dla pierwszej i 0,8 dla drugiej).

Sugeruje to, że przynajmniej w naszej galaktyce pewne rozmiary rdzeni gwiazd nie są możliwe. Nie byłoby to związane bezpośrednio z masą gwiazdy, ale ze średnicą rdzenia gwiazdy względem MGG.

Ostatnie nowiny:

Czy SOHO zakończyła 30-letnie poszukiwania fal słonecznych?

To właśnie pod tym tytułem ESA ogłosiła wykrycie fali zwanej „falą grawitacyjną” pochodzącej z jądra Słońca. Fala ta ma okres 24 minut. Na pierwszy rzut oka okres ten wydaje się nie mieć związku ze 160-minutową falą Kotowa.

Ale jeśli sprawimy stosunek będzie między nimi: $R=\frac{24}{160}=\frac{3}{20}$

Najwyraźniej jest to relacja dwóch liczb całkowitych i fizycznie wydaje się sugerować harmoniczną relację między tymi dwiema falami.

Relacja ta wydaje się odpowiadać dziesiątej części Perfekcyjnej Piątej, co nie jest niczym zaskakującym, jeśli przyznamy, że Słońce zachowuje się jak bęben z określonymi trybami rezonansów grawitacyjno-akustycznych. (Francuski)

Heliosejsmologia

Jednak te tryby rezonansu akustycznego, czymkolwiek one są, ukazują jedynie strukturę i „wewnętrzną mechanikę” Słońca. Absolutnie nie informują nas o rodzaju „pałeczek perkusyjnych”, które uderzają w „bęben słoneczny”.
Możemy jedynie stawiać hipotezy.
Stąd chętnie akceptujemy te, które są proponowane odnośnie 24 minutowych „fal g”.
Z drugiej strony nie widzimy w czym „fala Kotowa” miałaby być „falą g”. Wydaje nam się, że trzeba szukać gdzie indziej, odpowiednio do tego, jak ta fala objawia się w zbiorze różnych obiektów rozmieszczonych w całej galaktyce, a nawet we wszechświecie.
(Patrz: następna strona)

W dniu 24 maja 2011 r. dr Mario Cosentino poinformował nas, że powyższy związek R można również wyrazić w formie:

$D=\frac{log\mathrm{20M}}{log3}=\mathrm{2,7268}$

Jest to wymiar fraktalny gąbki Mengera-Sierpińskiego. Ale wartość D = 2,7268 jest również temperaturą CMBR (# 2,726 K).
Jaka relacja fizyczna może łączyć wymiar fraktalny D gąbki Mengera-Sierpińskiego z:

1. 160-cio minutową falę Kotowa,
2. 24-ro minutowy okres słoneczny,
3. i temperaturę CMBR równą 2,726?

Dr Mario Cosentino proponuje hipotezę, że powiązania należy szukać we właściwości próżni kwantowej.

Jednak w dziedzinie fizyki istnieje granica nielokalności w mechanice kwantowej, jest to górna granica Tsirelsona, której obliczona wartość wynosi:

$2\sqrt{2}=\mathrm{2,828}$

Eksperymentalnie granica ta wynosi 2,7252. Wartość ta jest bardzo bliska wymiarowi fraktalowemu D gąbki Mengera-Sierpińskiego i temperaturze CMBR!

Rzeczywiście wydaje się, że jesteśmy w obecności właściwości próżni kwantowej.

Dla temperatury CMBR proponuje on odwrotną zależność, w której T jest temperaturą CMBR, a D wymiarem fraktalnym gąbki Mengera-Sierpińskiego (2,7268).

$T=\frac{c\hslash }{{\lambda }_{\mathrm{ce}}\cdot K_b\cdot \sqrt{q_0\cdot n_{u_0}}}\times D$

Wyrażenie ułamkowe, zaznaczone na czerwono, jest termiczne, ponieważ zawiera stałą Boltzmanna K_b. Jeśli obliczymy ten człon, otrzymamy 1 Kelwin.

T	Temperatura w Kelvinach
c	Limit prędkości
ℏ	Stała Plancka (zredukowana – przyp. tłum.)
Kb	Stała Boltzmanna
D	Wymiar fraktalny kostki Mengera-Sierpińskiego
q0 = 1/2	Parametr spowalniania
λce	Komptonowska długość fali elektronu
nu	Główna liczba kwantowa Wszechświata
$n_u=\sqrt{\frac{r}{a_0}}$	r – zmienny promień Wszechświata a0 – promień Bohra
$n_{u_0}=\sqrt{\frac{R_{u_0}}{a_0}}$	Gdy ekspansja się zatrzymuje

Zauważmy, że w tym równaniu nie ma wolnych parametrów.

Pytania & odpowiedzi

Dlaczego SOHO (z instrumentem GOLF) nie odkryła „fali Kotowa”?

Porównując wyniki uzyskane przez Kotova (rys. 1) z wynikami uzyskanymi przez SOHO (rys. 2), łatwo zdajemy sobie sprawę, że badane zakresy fal nie są takie same. Co więcej, nawet częściowo się nie pokrywają. Czy jest to spowodowane przez sam instrument GOLF, czy też przez cyfrowe przetwarzanie (filtry i kompresja sygnału) wykonane a posteriori na surowych danych w celu wyeliminowania szumów? Niezależnie od przyczyn, GOLF nie był w stanie znaleźć „fali Kotova”. Ale to normalne, nie było to celem poszukiwań. Chcieliśmy znaleźć coś konkretnego, czego oczekiwała teoria, a więc nic innego. I nie szukaliśmy dalej.
Inny możliwy powód jest związany ze specyfiką „fal Kotowa”: Czasami oscylacja rozmywa się na korzyść jej płata (modulacja 400 dni). GOLF dokonałby swoich pomiarów podczas rozmycia „fali Kotowa”.

Czy możliwe jest rozszerzenie lub modyfikacja pasma częstotliwości wykrywanego przez GOLF?

Nie możemy odpowiedzieć na to pytanie. Tylko projektanci instrumentów i oprogramowania do przetwarzania cyfrowego mogą to zrobić. Ponadto nie należy zapominać, że poszerzenie pasma przenoszenia wiąże się z niedogodnościami w postaci zmniejszenia stosunku sygnału do szumu.
Nie można mieć ciastko i zjeść ciastko.

Bibliografia i odnośniki

1. Brookes J.R. et al.: 1976. Nat. V. 259. P. 92.
2. Severny A.B. et al.: 1976. Nat. V. 259. P. 87.
3. Scherrer P.H. et al.: 1979. Nat. V. 277. P. 635.
4. Grec G. et al.: 1980. Nat. V. 288. P. 541.
5. Scherrer P.H. et al.: 1980. ApJ. V. 237. P. L97.
6. Scherrer P.H., Wilcox J.M.: 1983. Sol. Phys. V. 82. P. 37.
7. Kotov V.A. et al.: 1997. Sol. Phys. V. 176. P. 45.
8. Kotov V.A., Tsap T.T.: 1990. Sol. Phys. V. 128. P. 269.
9. Bai T.: 2003. Sol. Phys. V. 215. P. 327.
10. Kotov V.A., Scherrer P.H.: 1992. Not published.
11. Finsterle W., Frohlich C.: 1998. World Radiation Center. Annual Rep. 1997. Davos: PMOD/WRC. P. 9.
12. Kotov V.A. et al. , Kinematica I fiz. Nebes. Tel. V. 16 P.49
13. Kotov S.V, Kotov V.A., 1997, Astron. Nachr. 318, 121-128
14. Ch. Bizouard – „Omówienie oscylacji kosmicznych, liczb bezwymiarowych i okresowości w mikrofizyce i kosmologii” – 27 Fev 2004 – Collège de France. (franc.)
15. Układ podwójny supermasywnych czarnych dziur w kwzarze 3C 345 [pdf, ang.]
16. Czy SOHO udało się znaleźć puls Słońca?
17. Odkrycie wewnętrznych trybów oscylacji Słońca (3 maja 2007) (franc.)
18. Publikacje związane z instrumentem Golf (SOHO)
19. GOLF-NG: Zasada działania
20. Nauka połączona z GOLFEM
21. Sejsmologia: co to jest? Do czego służy?
22. Od mikroskopijnego do makroskopowego widoku Słońca
23. Cele naukowe GOLF-NG
24. Heliosejsmologia
25. Pomiary sejsmiczne energii słonecznej
26. Poszukiwanie słonecznych trybów g

---

Dziękujemy dr Christianowi Bizouardowi (Obserwatorium Paryskie) i dr Francisowi Sanchezowi, którzy dostarczyli nam całą dokumentację wykorzystaną do stworzenia tej strony.
Dziękujemy również dr Cosentino, który dostarczył nam nieoczekiwanych dodatkowych informacji.

Czytelnik zauważy, że na tym etapie, w przeciwieństwie do cytowanych osób, nie wyciągamy z obserwacji dr Walerego Kotowa żadnego wniosku o porządku kosmologicznym. Jedyne hipotezy, które tutaj formułujemy, pozostają, w pewnych szczegółach blisko, w ramach klasycznych teorii.

Data utworzenia: 05/15/2005
Ostatnie wydanie: 05/30/13

---

Autor: Bernard Lempel ()

Przetłumaczono (z pomocą deepl.com) ze strony: Solar Activity, Wave of Kotov and Strange Coincidences