Źródło: Zespół naukowy ASU THEMIS.
30 listopada 2004
Ta fotografia marsjańskiej powierzchni (Granicus Vallis) została wrzucona tu jako suplement do naszego poprzedniego zdjęcia, pokazującego pole kraterów wytworzone przy pomocy łuków elektrycznych w laboratorium (Zdjęcie dnia 26 listopada 2004). Można samemu się przekonać, że te wygląd pól kraterów na obu fotografiach jest identyczny. W żadnym wypadku wzór ten nie powinien się mylić z kraterami impaktowymi. Regiony gęstego występowania kraterów na fotografii Marsa są wypalone
dokładnie tak, jak w laboratorium. Rozmieszczenie kraterów nie jest losowe, pomimo, że byłoby to spodziewane dla kraterów impaktowych. A dominowanie kraterów o podobnych rozmiarach łamie podstawowe założenie standardowej teorii.
Marsjańska fotografia ukazuje również inne struktury, przewidziane przez model elektryczny. Zgodnie z hipotezą elektryczną, powierzchnia wszystkich skalistych planet i księżyców jest okrawana elektrycznie. Efekty obejmują łańcuchy kraterów, oraz inne nieregularne koncentracje kraterów, sinusoidalne wąwozy i kanały, w których nie ma dowodów na przepływ wody ani lawy, spieczone klify (z prawej na zdjęciu) oraz poszatkowany krajobraz, często naznaczony koncentracjami kraterów o podobnej wielkości, pokrywające przypuszczalnie już wcześniej zerodowaną elektrycznie powierzchnię.
Redaktorzy wykonawczy: David Talbott, Wallace Thornhill
Redaktor zarządzający: Amy Acheson
Redaktorzy kontrybutujący: Mel Acheson, Michael Armstrong, Dwardu Cardona, Ev Cochrane, Walter Radtke, C.J. Ransom, Don Scott, Rens van der Sluijs, Ian Tresman
Przetłumaczono z: Craters on Mars
Przetłumaczył Łukasz Buczyński